شب نوزدهم:

اولین شب از شب‌های قدر است و شب قدر همان شبی است که در تمام سال شبی به خوبی و فضیلت آن نمی‌رسد و عمل در آن بهتر است از عمل در هزار ماه و در آن شب تقدیر امور سال رقم می‌خورد و ملائکه و روح که اعظم ملائکه است در آن شب به اذن پروردگار به زمین نازل می‌شوند و به خدمت امام زمان علیه‌السلام مشرف می‌شوند و آنچه برای هر کس مقدر شده است بر امام علیه السلام عرض می‌کنند.

اعمال شب قدر بر دو نوع است: یکی آن که در هر سه شب انجام می‌شود و دیگر آن که مخصوص هر شبی است.

اعمالی که در هر سه شب مشترک است:

1- غسل. (مقارن غروب آفتاب، که بهتر است نماز عشاء را با غسل خواند.)

2- دو رکعت نماز وارد شده است که در هر رکعت بعد از حمد، هفت مرتبه توحید بخواند و بعد از فراغ هفتاد مرتبه اَستَغفُرِاللهَ وَ اَتوبُ اِلَیهِ و در روایتی است که از جای خود برنخیزد تا حق تعالی او و پدر و مادرش را بیامرزد.

3- قرآن مجید را بگشاید و بگذارد در مقابل خود و بگوید: اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُِکَ بِکِتابِکَ المُنزَلِ وَ ما فیهِ اسمُکَ الاَکبَرُ و اَسماؤُکَ الحُسنی وَ ما یُخافُ وَ یُرجی اَن تَجعَلَنی مِن عُتَقائِکَ مِنَ النّار. پس هر حاجت که دارد بخواهد.

4- مصحف شریف را بگیرد و بر سر بگذارد و بگوید:

اَللّهمَّ بِحَقِّ هذاالقُرآنِ وَ بِحَقِّ مَن اَرسَلتَه بِه وَ بِحَقِ کُلِّ مومنٍ مَدَحتَه ُ فیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیهِم فلا اَحَدَ اَعرَفُبِ بِحَقِّکَ مِنکَ.

ده مرتبه بگوید: بِکَ یا الله

ده مرتبه: بِمُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِعلیٍّ

ده مرتبه: بِفاطِمَةَ

ده مرتبه: بِالحَسَنِ

ده مرتبه: بِالحُسَین ِ

ده مرتبه: بِعلیّ بنِ الحُسین

ده مرتبه: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِجَعفَر بنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِموُسی بنِ جَعفَر ٍ

ده مرتبه: بِعلیِّ بنِ مُوسی

ده مرتبه: بِمُحَمَّدِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِعَلِیِّ بنِ مُحَمَّدٍ

ده مرتبه: بِالحَسَنِ بنِ عَلِیٍّ

ده مرتبه: بِالحُجَّةِ.

پس از این عمل هر حاجتی که داری طلب کن.

5- زیارت امام حسین علیه السلام است؛ که در روایت آمده است که چون شب قدر می‌شود منادی از آسمان هفتم ندا می‌کند که حق تعالی آمرزید هر کسی را که به زیارت قبر امام حسین علیه السلام آمده است.

6- احیا داشتن این شب‌ها. در روایت آمده هر کس احیا کند شب قدر را گناهان او آمرزیده شود هر چند به عدد ستارگان آسمان و سنگینی کوه‌ها و وزن دریاها باشد.

7- صد رکعت نماز بخواند که فضیلت بسیار دارد، و افضل آنست که در هر رکعت بعد از حمد ده مرتبه توحید بخواند.

8- این دعا خوانده شود: اَللّهُمَّ اِنّی اَمسَیتُ لَکَ عَبدًا داخِرًا لا اَملِکُ لِنَفسی وَ اَعتَرِفُ…

اعمال مخصوص هر شب قدر

شب نوزدهم:

1- صد مرتبه “اَستَغفُرِاللهَ رَبی وَ اَتوبُ اِلَیه”.

2- صد مرتبه ” اَللّهُمَّ العَن قَتَلَةَ اَمیرَالمومنینَ”.

3- دعای “یا ذَالَّذی کانَ…” خوانده شود .

4- دعای ” اَللّهَمَّ اجعَل فیما تَقضی وَ…” خوانده شود.

نزول قرآن    تقدیر امور و

نزول جامع‏ترین، کامل‏ترین و ماندگارترین کتاب الهی بر عظمت و منزلت شب قدر افزوده است. قرآن خود می‏گوید: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی اُنْزِلَ فیهِ الْقُرْانَ»(1)؛ «ماه [مبارک] رمضان ماهی است که در آن قرآن نازل شده است.» اما در چه شبی از شب‌های آن ماه، قرآن نازل شده است؟ آیه دیگر بیان می‏کند که «اِنّا اَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ» (2)؛ «به راستی، آن [قرآن] را در شبی پر برکت نازل کردیم.» و این شب مبارک را در سوره قدر مشخص فرموده که «اِنّا اَنْزَلْناهُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» (3)؛ «به حقیقت ما آن [قرآن] را در شب قدر فرود آوردیم.» پس باید گفت نزول قرآن در چنین شبی بر عظمت آن می‏افزاید. این نکته را هم اضافه کنیم که این نزول، نزول دفعی است بر قلب رسول گرامی اسلام، نه نزول تدریجی که آغاز آن با آغاز بعثت یعنی بیست و هفتم رجب همراه است

در نام‏گذاری شب قدر بیان‌های مختلفی وارد شده است: برخی آن را به معنای شبی با عظمت و بزرگ «لَیْلَةُ الْعَظَمَة» (4) گرفته‌‏اند؛ چرا که قدر در قرآن به معنای منزلت و بزرگی خداوند آمده، در آیه‏ای می‏خوانیم: «ما قَدَرُوا اللهَ حَقَّ قَدْرِهِ»(5) ؛ «قدر ندانستند (و نشناختند) خدا را آنگونه که حقّ عظمت او بود  .»

«قدر» به معنای تقدیر و اندازه‌‏گیری و تنظیم است. این معنی را هم لغت تأیید می‏کند و هم قرآن و روایات. راغب اصفهانی می‏گوید: «لَیْلَةُ الْقَدْرِ اَیْ لَیْلَةٌ قَیَّضَها لِأُمُورٍ مَخْصُوصَة » (6)؛ شب قدر یعنی شبی که (خداوند) برای   [تنظیم و تعیین] امور مخصوصی آن را آماده [و مقرّر] نموده است.» و قرآن کریم می‏فرماید: در آن شب «یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکیمٍ» (7) «هر کاری بر طبق حکمت   [خداوند] جدا (و تعیین و تنظیم) می‏گردد.»

در بحارالانوار روایتی آمده که: «هر کس در شب‏ قدر، از روی ایمان و محاسبه (و اخلاص) نماز گزارد، خداوند گناهان گذشته او را می‏بخشد.»

و امام صادق علیه‏ السلام فرمود: «التَّقْدیرُ فی لَیْلَةِ الْقَدْرِ تِسْعَةُ عَشْرٍ، وَالاِْبْرامُ فی لَیْلَةِ اِحْدی وَ عِشْرینَ وَالْاِمْضاءُ فی لَیْلَةِ ثَلاثَ وَ عِشْرینَ (8)؛ « تقدیر امور و سرنوشت‌ها در شب قدر، یعنی شب نوزدهم، تحکیم آن در شب بیست و یکم، و امضا ‏آن در شب بیست و سوم صورت می‏گیرد.»

و امام رضا علیه ‏السلام فرمود: «... یُقَدَّرُ فیها ما یَکُونُ فی السَّنَةِ مِنْ خَیْرٍ اَوْ شَرٍّ اَوْ مَضَرَّةٍ اَوْ مَنْفَعَةٍ اَوْ رِزْقٍ اَوْ اَجَلٍ وَ لِذلِکَ سُمِّیَتْ لَیْلَةُ الْقَدْر (9)؛ در آن شب (قدر) آنچه که در سال واقع می‏شود، تقدیر و اندازه‌‏گیری می‏شود، از نیکی و بدی و سود و زیان و روزی و مرگ. به همین جهت نیز شب قدر شب اندازه‌گیری نامیده شده است.»

و طبق روایات فراوانی (10) سرنوشت افراد برای سال بعد، مانند: رزق و روزی، مرگ و میرها، خوشی و ناخوشی‌ها، حج رفتن و حوادث دیگر زندگی، بر اساس استعدادها و لیاقت‌ها، رقم می‏خورد، و این تقدیر حکیمانه هم، در انسان هیچ گونه «اجبار» و «سلب اختیاری» به وجود نمی‌‏آورد. می‏توان بین تمام اقوال این گونه جمع کرد که در این شب با عظمت و بزرگ، با فرود ملائکه آسمانی، تقدیرات یک سال مشخص و بر قلب حجّت زمان علیه‏السلام عرضه می‏شود.

اعمال ماه رمضان


قسم اول : اعمالی که اختصاص به روز و شب معینی ندارد.

1) سید بن طاووس روایت کرده از امام جعفر صادق و امام موسی کاظم علیهما السلام که فرمودند می گویی در ماه رمضان از اول تا آخر آن بعد از هر فریضه : أللّهُمَ ارزُقنِی حَجَّ بَیتِکَ الحَرامِ فِی عامِی هذا و فی کُلِّ عامٍ ما اَبقَیتَنِی فی یُسرٍ مِنکَ … در مفاتیح الجنان موجود است

2) از رسول خدا صلی الله و علیه و آله وسلم نقل شده که آن حضرت فرمود: هر که در ماه رمضان بعد از هر نماز واجبی دعای اللهم ادخل علی اهل القبور السرور … را بخواند حق تعالی بیامرزد گناهان او را تا روز قیامت .

3) بهترین اعمال در شبها و روزهای ماه مبارک رمضان خواندن قرآن است و در روایت وارد شده که هر چیزی را بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است و در ماه های دیگر هر ماهی یک ختم سنّت است و در ماه رمضان در هر سه روز یک ختم سنّت است . علامه مجلسی رحمه الله علیه فرموده که در حدیث است که بعضی از ائمه علیهم السلام در این ماه چهل ختم قرآن و بیشتر از آن می کردند و اگر هر ختم قرآنی را ثوابش را به روح مقدس یکی از چهارده معصوم علیهم السلام هدیه بکند ثوابش مضاعف گردد و از روایتی استفاده می شود اجر چنین کسی آن است که با ایشان باشد در روز قیامت .

4) در این ماه دعا و صلوات و استغفار بسیار باید نمود و«لا اله الا الله» بسیار باید گفت و روایت شده که امام زین العابدین علیه السلام چون ماه رمضان داخل می شد تکلم نمی کرد مگر به دعا و تسبیح و استغفار و باید اهتمام زیاد به نافله های روز و شب نمود.


قسم دوم: اعمالی که در شبهای ماه مبارک رمضان باید به جا آورد .

1) افطار است و مستحب است که بعد از نماز مغرب و عشاء افطار کند مگر آنکه ضعف بر او غلبه کند یا جمعی منتظر او باشند.

2) افطار کند با طعام پاکیزه از حرام و شبهات و بهتر است که با خرمای حلال افطار کند تا ثواب نمازش چهارصد برابر گردد.

3) در هنگام افطار دعاهای وارده را بخواند از جمله: اللّهُمَ لَکَ صُمتُ وَ عَلی رِزقِکَ اَفطَرتُ و عَلَیکَ تَوَکَّلتُ .

4) هنگام افطار سوره قدر بخواند.

5) در وقت افطار صدقه بدهد و افطار دهد روزه داران را اگر چه به چند دانه خرما یا شربتی از آب باشد. از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود هر مومنی که اطعام کند مومنی را لقمه ای در ماه رمضان ، حق تعالی برای او ثواب کسی که سی بنده مومن را آزاد کرده می باشد و برای او نزد خدا یک دعای مستجاب می باشد.

6) هرکس میخواهد گناهان چهل سال او آمرزیده شود بخواند دعای اللّهُمَّ رَبَّ شَهرِ رَمَضَانَ الَّذِی اُنزِلَت فِیهِ القُرآن وَ افتَرَضتَ علی عِبادِک ……. در مفاتیح الجنان موجود است .

7) خواندن دعای افتتاح.

 مستحب است در هر شب ماه رمضان دو رکعت نماز در هر رکعت « حمد » و « توحید» سه مرتبه و چون سلام را داد بگوید : سُبحانَ مَن هُوَ حَفیظٌ لا یَغفُل سُبحانَ مَن هُوَ الرَّحیمُ لا یَعجَلُ سُبحانَ مَن هُوَ قائِمٌ لا یَسهُو سُبحانَ مَن هُوَ دائِمٌ لا یَلهُو سپس بگوید تسبیحات اربعه را هفت مرتبه و بگوید سُبحانَکَ سُبحانَکَ یا عَظیم اِغفِر لِی ذَنبَ العَظیم پس ده مرتبه صلوات بفرستد کسی که این دو رکعت را بجای آورد بیامرزد خداوند متعال برای او هفتاد هزار گناه.


قسم سوم: در اعمال سحر های ماه مبارک رمضان

1) خوردن سحری ، ترک نکنید آن را حتی به یک دانه خرما باشد و در روایت وارد شده که خدای متعال و ملائکه صلوات می فرستند بر آنها که استغفار می کنند و در سحرها ، سحری می خورند.

2) خواندن سوره قدر در وقت سحری ، روایت شده که هر کس این سوره مبارکه را در وقت افطار کردن و سحری خوردن بخواند در مابین این دو وقت ثواب کسی که در راه خدا در خون خود بغلتد را دارا می باشد.

3) دعای سحر که امام باقر علیه السلام در سحر های ماه مبارک رمضان می خواندند .

4) خواندن دعای ابوحمزه ثمالی.

5) و برخی اعمال دیگر که در کتابهای دعا موجود می باشد.


قسم چهارم: اعمال روزهای ماه مبارک رمضان

1) هر روز دعای اللّهُمَّ هذا شَهرُ رَمَضان اَلَّذی اَنزَلتَ فِیهِ القُرآن هُدیً لِلنَّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الهُدی وَ الفُرقان ….. در مفاتیح الجنان موجود می باشد .

2) خواندن تسبیحات مخصوصه ای که در مفاتیح الجنان موجود است.

3) هر روز صد مرتبه ذکر سبحان الضارِّ النافع سبحان القاضی بالحق سبحان العلیِّ الأعلی سبحان و بحمده سبحان و تعالی .

4) از سنّتهای ماه مبارک رمضان فرستادن صلوات می باشد.

سخنان معصومین در فضیلت ماه رمضان

رسول خدا(ص) می فرمایند:اگر بنده خدا می‏دانست در ماه رمضان چه فضیلتی است دوست می‏داشت که تمام سال رمضان باشد.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« اِنَّ اَبوابَ السَّماءِ تُفتَحُ فِی اَوَّل لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ وَ لا تُغلَقُ اِلی آخَرِ لَیلَهٍ مِنهُ».(1)

درهای آسمان در اوّلین شب ماه رمضان گشوده می‏شود و تا آخرین شب بسته نمی‏شود.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« اَنَّ الجَنَّةَ لَتُنجَدُ وَ تُزَیَّنُ مِنَ الحَولِ اِلِی اَلحَولِ لدُخُولِ شَهرِ رَمَضانَ».(2)

همانا بهشت تزیین و آراسته می‏شود از سالی به سال دیگر به خاطر ورود به ماه رمضان.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« مَن صامَ شَهرَ رَمَضانَ فَاجتَنَبَ فیهِ الحَرامَ وَ البُهتانَ رَضِی اللّهُ عَنهُ وَ اَوجَبَ لَهُ الجِنان».(3)

کسی که ماه رمضان را روزه بگیرد و از کارهای حرام و بهتان پرهیز کند خدا از او راضی شده و بهشت را بر او واجب می‏کند.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« هُوَ (شَهرُ رَمَضانَ) شَهرٌ اَوَّلَهُ رَحمَةٌ وَ اَوسَطُهُ مَغفِرَةٌ وَ آخَرَهُ عِتقٌ مِنَ النّار».(4)

او (ماه رمضان) ماهی است که اولش رحمت، وسطش آمرزش و پایانش رهایی از آتش جهنم است.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« عن جبرئیل عن اللّه تعالی: کُلُ عَمَلِ اِبنُ آدَمَ لَهُ اِلاّ الصَّوم وَ هُوَ لی اَنَا اَجزِء بِهِ».(5)

همه اعمال نیک فرزند آدم به خودش بر می‏گردد غیر از روزه که برای من است و من به او جزا خواهم داد.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

«مَن اَحیی لَیلَةَ القَدرِ حُوِّلَ عَنهُ العَذابُ اِلَی السَّنَةِ القابِلَةِ».(6)

آن کس که شب قدر را با بیداری زنده بدارد، عذاب تا سال آینده از او برداشته خواهد شد.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« شَهرُ رَمَضان سَیِّدُ السُّرُورِ وَ لَیلَةُ القَدرِ سیِّدُ اللَّیالی».(7)

ماه رمضان سرور ماهها و شب قدر، سرور شب هاست.

قال رسول الله صلی‏اللّه علیه وآله:

« لَو یَعلَمَ العَبدُ ما فی رَمَضانَ لَوَدَّ اَن یَکُونَ رَمَضانُ اَلسَنَةَ».(8)

اگر بنده خدا می‏دانست در ماه رمضان چه فضیلتی است دوست می‏داشت که تمام سال رمضان باشد.

قال الصادق علیه السلام:

«... افضل الجهاد الصوم فی الحرّ»(9).

بهترین جهاد، روزه داری در هوای گرم است.

قال الکاظم علیه السلام:

« دَعوَةُ الصّائِمِ یُستَجابُ عِندَ اِفطارِهِ».(10)

دعای روزه دار هنگام افطار قبول می‏شود.

امام موسی کاظم علیه السلام:

« مَنِ اعتَسَلَ لَیلَةَ القَدرِ وَ اَحیاها اِلی طُلُوعِ الفَجرِ خَرَجَ مِن ذُنُوبِهِ»(11).

آن کس که شب قدر غسل کند و تا سپیده صبح شب زنده داری نماید، از گناهانش خارج می‏شود (گناهانش آمرزیده می‏شود).

امام حسن عسکری علیه السلام:

«... فَلا یَفُوتُکَ اِحیاءُ لَیلَةِ ثَلاثَ وَ عَشرِینَ»(12).

به بعضی از شیعیانش تأکید فرمود: (اگر نتوانستی در شب‏های دیگر احیاء داشته باشی سعی کن) بیداری در شب بیست و سوم را از دست ندهی.
پاورقیها:
1. بحار الانوار، ج 93، ص 344.
10. سفینة البحار، ج 2، ص 64 و بحار الانوار، ج 93، ص 351.
11. بحار الانوار، ج 8، ص 128.
12. وسائل الشیعه، ج 7، ص 261.
2. عباس قمی، سفینة البحار، ج 2، ص67.
3. بحار الانوار، ج 93، ص 346.
4. بحار الانوار، ج 93، ص 342.
5. بحار الانوار، ج 93، ص 254 و محجة البیضاء، ج 2، ص 121.
6. بحار الانوار، ج 95، ص 145.
7. بحار الانوار، ج 40، ص 54.
8. بحار الانوار، ج 93، ص 344.
9. بحار الانوار، ج 93، ص 256.

زندگی نامه حضرت علی اکبر(ع) 

حضرت علی اکبر (ع) فرزند ابی عبدالله الحسین(ع) بنا به روایتی در یازدهم شعبان،سال43 قمری در مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدر گرامی اش امام حسین بن علی بن ابی طالب (ع) و مادر محترمه اش لیلی بنت ابی مرّه بن عروه بن مسعود ثقفی است.او از طایفه خوش نام و شریف بنی هاشم بود . و به بزرگانی چون پیامبر اسلام(ص)، حضرت فاطمه زهرا(س)، امیر مؤمنان علی بن ابی طالب(ع) و امام حسین (ع) نسبت دارد.
ابوالفرج اصفهانی از مغیره روایت کرد: روزی معاویه بن ابی سفیان به اطرافیان و هم نشینان خود گفت: به نظر شما سزاوارترین و شایسته ترین فرد امت به امر خلافت کیست؟ اطرافیان گفتند: جز تو کسی را سزاوارتر به امر خلافت نمی شناسیم! معاویه گفت: این چنین نیست.
بلکه سزاوارترین فرد برای خلافت، علی بن الحسین(ع)است که جدّش رسول خدا(ص) می باشد و در وی شجاعت و دلیری بنی هاشم، سخاوت بنی امیه و فخر و فخامت ثفیف تبلور یافته  است.
نقل است روزی علی اکبر(ع) به نزد والی مدینه رفته  و از طرف پدر بزرگوارشان پیغامی را خطاب به او میبرد، در آخر والی مدینه از علی اکبرسئوال کرد نام تو چیست؟ فرمود: علی سئوال نمود نام برادرت؟ فرمود: علی آن شخص عصبانی شد، و چند بار گفت: علی، علی، علی، « ما یُریدُ اَبُوک؟ » پدرت چه می خواهد، همه اش نام فرزندان را علی می گذارد، این پیغام را علی اکبر(ع) نزد اباعبدالله الحسین (ع) برد، ایشان فرمود : والله اگر پروردگار دهها فرزند پسر به  من عنایت کند نام همه ی آنها را علی می گذارم و اگر دهها فرزند دختر به من عطا، نماید نام همه ی آنها را نیز فاطمه می گذارم. 
 درباره شخصیت علی اکبر(ع) گفته شد، که وی جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اکرم(ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده و جامع کمالات، محامد و محاسن بود. در روایتی به نقل از شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسینیه آمده است: اباعبدالله الحسین هنگامی که علی اکبر را به میدان می فرستاد، به لشگر خطاب کرد و فرمود:« یا قوم، هولاءِ  قد برز علیهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله....... ای قوم، شما شاهد باشید، پسری را به میدان می فرستم، که شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله (ص) است بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله(ص) تنگ می شد نگاه به وجه این پسر می کردیم.
بنا به نقل ابوالفرج اصفهانی، آن حضرت درعصر خلافت عثمان بن عفان (سومین خلیفه راشدین) دیده به جهان گشود.این قول مبتنی بر این است که وی به هنگام شهادت بیست و پنج ساله بود. در برخی روایات هم سن ایشان را 28 ساله ذکر کرده اند، وی در مکتب جدش امام علی بن ابی طالب (ع) و در دامن مهرانگیز  پدرش امام حسین(ع) در مدینه و کوفه تربیت و رشد و کمال یافت.
امام حسین (ع) در تربیت وی و آموزش  قرآن ومعارف اسلامی و اطلاعات سیاسی و اجتماعی به آن جناب تلاش بلیغی به عمل آورد و از وی یک انسان کامل و نمونه ساخت و شگفتی همگان، از جمله دشمنانشان را بر انگیخت.
به هر روی علی اکبر(ع) در ماجرای عاشورا حضور فعال داشت و در تمام حالات در کنار پدرش امام حسین(ع)بود و با دشمنانش به سختی مبارزه می کرد. شیخ جعفر شوشتری در خصائص نقل می کند: هنگامی که اباعبد الله الحسین علیه السلام در کاروان خود حرکت به سمت کربلا می کرد، حالتی به حضرت(ع) دست داد بنام نومیه و در آن حالت مکاشفه ای برای حضرت(ع) رخ داد، از آن حالت که خارج شد استرجاع کرد: و فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون » علی اکبر(ع) در کنار پدر بود، و می دانست امام بیهوده کلامی را به زبان نمی راند، سئوال نمود، پدرجان چرا استرجاع فرمودی؟: حضرت بلادرنگ فرمود: الان دیدم این کاروان می رود به سمت قتلگاه و مرگ درانتظار ماست، علی اکبر(ع) سئوال نمود: پدر جان مگر ما بر حق نیستیم؟ حضرت فرمود: آری ما بر حق هستیم. علی اکبر (ع) عرضه داشت: پس از مرگ باکی نداریم،
گفتنی است، با این که حضرت علی اکبر(ع) به سه طایفه معروف عرب پیوند و خویشاوندی داشته است، با این حال در روز عاشورا و به هنگام نبرد با سپاهیان یزید، هیچ اشاره ای به انتسابش به بنی امیه و ثفیف نکرد، بلکه هاشمی بدون و انتساب به اهل بیت(ع) را افتخار خویش دانست و در رجزی چنین سرود:

أنا عَلی بن الحسین بن عَلی نحن  بیت الله آولی یا لنبیّ

 أضربکَم با لسّیف حتّی یَنثنی ضَربَ غُلامٍ هاشمیّ عَلَویّ

وَ لا یَزالُ الْیَومَ اَحْمی عَن أبی تَاللهِ لا یَحکُمُ فینا ابنُ الدّعی

وی نخستین شهید بنی هاشم در روز عاشورا بود و در زیارت شهدای معروفه نیز آمده است:السَّلامُ علیکَ یا اوّل قتیل مِن نَسل خَیْر سلیل. علی اکبر(ع) درنبرد روز عاشورا دویست تن از سپاه عمر سعد را در دو مرحله به هلاکت رسانید و سرانجاممرّه بن منقذ عبدی بر فرق مبارکش ضربتی زد و او را به شدت زخمی نمود. آن گاه سایر دشمنان، جرأت و جسارت پیدا کرده  و به آن حضرت هجوم آوردند و وی را آماج تیغ شمشیر و نوک نیزه ها نمودند و مظلومانه به شهادتش رسانیدند.
امام حسین(ع) در شهادتش بسیار اندوهناک و متأثر گردید و در فراقش فراوان گریست و هنگامی که سر خونین اش را در بغل گرفت، فرمود:ولدی علی عَلَی الدّنیا بعدک العفا (فرزندم علی ،دیگر بعد از تو اف بر این دنیا
در مورد سنّ شریف وی به هنگام شهادت، اختلاف است. برخی می گویند هجده ساله، برخی می گویند نوزده ساله  و عده ای هم می گویند بیست و پنج ساله بود.اما از این که وی از امام زین العابدین(ع)، فرزند دیگر امام حسین(ع) بزرگتر یا کوچک تر بود، اتفاقی میان مورخان و سیره نگاران نیست. روایتی از امام زین العابدین(ع) نقل شده که دلالت دارد بر این که وی از جهت سن کوچک تر از علی اکبر(ع) بود. آن حضرت فرمود: کان لی اخ یقال له علیّ اکبر منّی قتله الناس ...
مقبره حضرت علی اکبر علیه السلام  در کربلای معلی پایین پای اباعبدالله الحسین علیه السلام است و در سلام زیارت عاشورا منظور از وعلی علی ابن الحسین ، آقا علی اکبر علیه السلام می باشد.